Czy nie jesteśmy zbyt grzecznymi pracownikami/pracownicami?

Praca dla zdecydowanej większości ludzi wciąż jest tematem tabu. Przez długie lata w kółko powtarzana retoryka skutecznie zmiękcza interes pracowniczy do pojęć typu "pensje niezapłacone na czas" oraz koncentruje się na problemach tzw. pracodawców, po cichu przymykając oko na losy pracowników i pracownic.

W prasie i na ekranach telewizorów przywykliśmy do paneli dyskusyjnych pomiędzy osobami zarabiającymi kwoty rzędu pół miliona złotych rocznie -to jest nam pokaz-wane, z tym mamy się utożsamiać. Dobrze zarabiającym prezenterom i ich gościom łatwo jest grzecznie mówić o problemach, których oni nie doświadczają. Łatwo im dyskutować o płacy minimalnej, bo to nie oni mają za nią przeżyć. Mało tego - wielu z tych ludzi ma swoje firmy i w ich interesie jest, aby maksymalizować zyski - najczęściej kosztem zatrudnianych ludzi. Tym samym niskie płace i niestabilne umowy są im na rękę - gdyż "dzięki" temu większość pracowników jest im podległa, nie mając zbytnio wyboru między jednym a drugim zakładem, gdzie jest źle albo gorzej. Dzieje się tak, bo tak wygląda rynek pracy i pozycja firm względem pracowników i pracownic, a przynajmniej tych, którzy nie są rzadkimi specjalistami.

Czy nie jesteśmy zbyt grzeczni?

Dlaczego godzimy się na bezpłatne sprzątanie przed otwarciem bądź po zamknięciu sklepu? Przecież to jest praca, w dodatku wykonywana codziennie, licząc 5 dni * 4 tygodnie po 30 minut wychodzi nam 10 godzin darmowej pracy! Domagajmy się wypłaty 150% stawki godzinowej lub 15 godzin w tym przypadku czasu wolnego do odebrania z zachowaniem prawa do 100% wynagrodzenia w tym dniu wolnym.Czy nie jesteśmy zbyt grzecznymi pracownikami/pracownicami?

Żyjemy w krainie absurdów - w wielu przypadkach osoby pracujące nawet nie walczą o ukradzione pensje, które nie zostały wypłacone przez zakłady pracy, bądź zostały wypłacone jedynie w części. Ludzie po prostu odpuszczają, nie mają siły, już czeka kolejna praca, nie ma kiedy walczyć. Dość częstą praktyką jest zatrudnianie na tzw. "okres próbny" bez umowy i niepłacenie, zjawisko to miewa także bardziej zorganizowaną formę zbiorowej kradzieży pensji, gdzie zatrudnia się kolejne osoby i zwalnia nie płacąc za pracę.

Czas na nas!

Możemy wciąż zmieniać pracę jak nam każą wolnorynkowcy, trafiać do kolejnego zakładu, gdzie będą nas golić, ile się da. Chyba, że zmienimy strategię i odważnie się postawimy.

Upominajmy się o normalne umowy o pracę, o wypłatę pieniędzy na czas, o traktowanie czasu przygotowania miejsca pracy jako czasu pracy w nadgodzinach, o podwyżki i premie, o godne traktowanie. Jeśli sami sobie nie wywalczymy szacunku, to nikt nam go nie da.

Często pojawia się strach przed podjęciem działania. To logiczne - praca jest naszym źródłem utrzymania, jej utrata oznacza masę problemów. Wstąpienie do organizacji pracowniczej lub do związku zawodowego i występowanie w ramach grupy w walce o interes pracowniczy zmniejsza ryzyko w wielu przypadkach, i choć ryzyko zawsze będzie istnieć to, grupa daje jakiekolwiek minimalne zabezpieczenie i wsparcie. Sytuacja jest inna, gdy pracownik/pracownica występuje sama niż w przypadku, gdy zewnętrzna organizacja pracownicza zajmuje się tematem, jest w kontakcie z mediami, jest w stanie zagrozić firmie w przypadku niespełnienia postulatów pracowniczych.

Buntujmy się, nazywajmy niepłacących pracodawców złodziejami, gdyż ukradli nam czas, a czas w dzisiejszych czasach to pieniądz.

Międzynarodowy Tydzień Przeciwko Kradzieży Pensji

W 2020 roku na XXVII kongresie Międzynarodowego Stowarzyszenia Pracowników zostało ustanowione głosem zrzeszonych związków obchodzenie Międzynarodowego Tygodnia Przeciwko Kradzieży Pensji. Okoliczność ta powstała, aby stale przypominać o zjawisku, które dzieje się na co raz większa skalę, podczas gdy niewiele się o tym mówi.

W Polsce obchody Międzynarodowego Tygodnia Przeciwko Kradzieży Pensji są organizowane przez Związek Syndykalistów Polski (ZSP), który jest zrzeszony w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Pracowników.