Komunistyczna Partia w Polsce jako jedna z prawowiernych sekcji Kominternu prowadzi działalność swą posłusznie według wskazań Moskwy nie licząc się ze społeczno-politycznymi potrzebami życia klasy robotniczej w Polsce, zabijając samodzielność myśli i czynu masy i jednostki.

Dąży ona do ujęcia władzy w swoje ręce posługując się czynem rewolucyjnym całej klasy robotniczej, i do przebudowy istniejącego ustroju na państwo dyktatury proletariatu, która w swojej istocie jest dyktaturą jednej partii nad proletariatem i której wielką niezaprzeczalną wartością jest to, że wyzbywa klasę robotniczą złudzeń, jakoby państwo socjalistyczne miało być czym innym niż istniejące kapitalistyczne.

W Rosji Radzieckiej, owym państwie dyktatury proletariatu, partia komunistyczna dla utrzymania się u władzy, uprawia system okrutnego terroru w stosunku do anarchistów, przy których rewolucyjnej pomocy chwyciła władzę w swoje ręce. W swej walce o władzę w Polsce, kraju białego terroru partia komunistyczna napotyka bezmyślne represje rządu burżuazyjnego, nagonki ze strony reakcji politycznej i społecznej i wskutek tego staje się dla rewolucyjnych robotników symbolem walki o polityczne i społeczne wyzwolenie proletariatu.

W walce tej represje spadają na najbardziej ideowych i rewolucyjnych robotników i chłopów, walczących o zdobycie władzy, która przeciwko nim się obróci – my anarchiści, stwierdzamy swą solidarność czynem i moralnie z tymi wszystkimi nieświadomymi bojownikami o Rewolucję Socjalną.

A.F.P stwierdza niemożliwość nawiązania ideowego porozumienia między komunistami i anarchistami, walczącymi o obalenie i zniszczenie wszelkiego państwa i władzy i o budowę wolnego społeczeństwa komun sfederowanych – wyłącznie drogą rewolucyjnej akcji bezpośredniej ekonomicznych i ideowych organizacji proletariatu, wobec komunistycznego sprowadzania robotników i chłopów na manowce polityki parlamentarnej.

Obok tego jednak stwierdzamy, że wobec tego, iż anarchizm jest mało znany w szerokich masach proletariatu w Polsce, partia zaś komunistyczna jedynie grupuje pod swymi sztandarami rewolucyjnych robotników i chłopów – należy unikać organizacyjnych wystąpień przeciwko komunistom, które mogą służyć reakcji jako broń w walce z rewolucyjnym ruchem robotniczym w Polsce

Sekretariat A.F.P.

Głos Anarchisty – październik 1926