Zróbcie sobie okupację
Poradnik

Od redakcji

Niniejsza „Edycja 2024” Poradnika Zróbcie sobie okupację aktualizuje tylko kilka przedawnionych lub nieprawidłowych informacji w sekcjach praktycznych, wraz z kilkoma drobnymi uzupełnieniami i przeformatowaniem. Poza tym tekst i analiza są identyczne z edycją z 2012 roku. Ta edycja była niezależnym wysiłkiem niezwiązanym z oryginalnymi autorami; powstaje w świetle ogólnokrajowego odrodzenia okupacji studenckich w 2024 r., Począwszy od Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku, którego okupacja jest odpowiedzią na trwające ludobójstwo w Palestynie. Niniejsza edycja została wydana w nadziei, że praktyczne instrukcje i spostrzeżenia ruchów okupacyjnych z lat 2009-2012 okażą się przydatne dla nowego pokolenia studentów.

Od Nieporządku

Ta wersja poradnika osadzona jest całkiem wyraźnie w amerykańskim kontekście. Czytając go, zadawajcie sobie na bieżąco pytanie, na ile daną metodę można wykorzystać bliżej domu.

Pracujemy nad wersją z komentarzem na temat okupacji podejmowanych między Bałtykiem a Tatrami.

PRZEPROWADZKA

Nie możemy już demonstrować naszej wściekłości zwykłymi protestami; dekady aktywizmu dobrnęły do impasu. Walka o pojedyncze kwestie bez zajęcia się państwem i kapitalizmem jako całością nie będzie w stanie umożliwić upragnionych przez nas przemian. Polityka zamienia nasze doświadczenia w bezużyteczne abstrakcje i wykorzystuje te abstrakcje do podsycania bezsensownych ideologicznych bitew. Nadszedł czas, by wycofać się z teatru polityki.

Zamiast tego musimy nalegać na walkę o zaspokojenie bezpośrednich potrzeb i pragnień. Innymi słowy, zajmowanie budynków w celu zdobycia schronienia, zorganizowana grabież pożywienia dla naszych ciał i umysłów oraz kultywowanie nowych sposobów życia i wzajemnego zaopatrywania się, aby podtrzymać nasz atak na struktury zubażające nasze życie. w tym momencie, w związku z horyzontem stopniowej generalizacji okupacji budynków, musimy postawić pytanie: co oznaczałoby rozpoczęcie szerszego projektu wywłaszczenia?

Ostatnio dyskusja na temat własności prywatnej ograniczyła się do wandalizmu; pogrążyła się w zapętlonych rozmowach na temat „przemocy kontra niestosowania przemocy”. Chcemy ominąć tę debatę, nazywając to, przeciwko czemu ta rzekoma przemoc jest popełniana: znaczenie własności prywatnej jako relacji społecznej i materialnej.

Czekamy na moment, w którym wejdziemy do budynków, przejmiemy ulice i zajmiemy miasto. Aby to zrobić, musimy dalej kultywować różne techniki okupacji, które zostały przedstawione w celu przejęcia budynków. Taki jest cel tego podręcznika. Musimy wyostrzyć naszą praktykę, aż stanie się możliwa obrona przestrzeni w nieskończoność. To nie tylko kwestia środków materialnych i możliwości. Jest to również kwestia siły społecznej i rozwoju pewnego ducha.

Próby zajmowania opuszczonych budynków nasiliły się w ciągu kilku miesięcy w całych Stanach Zjednoczonych. w listopadzie i grudniu 2011 r. w całym kraju miało miejsce kilka okupacji, począwszy od budynku Traveler's Aid i dwóch pustych działek w Oakland; salonu samochodowego w Chapel Hill w Karolinie Północnej; pustego magazynu w Seattle; i pustego banku w Santa Cruz. Wyciągnięte z nich wnioski miały wpływ na strukturę organizacyjną próby okupacji J28 w Oakland. Wszystkie te próby wpłynęły na treść niniejszego dokumentu, chociaż nasze bezpośrednie doświadczenia dotyczyły Santa Cruz i Oakland.

Fala zimowych okupacji

Budynek Traveler's Aid w Oakland został zajęty 2 listopada, w noc strajku generalnego. Budynek był celem politycznym, wcześniej zajmowany przez organizację non-profit, która świadczyła usługi dla bezdomnych i zbankrutowała z powodu cięć budżetowych. Budynek stał pusty zaledwie przecznicę od Oscar Grant Plaza. Początek okupacji zbiegł się w czasie z powrotem marszu z portu w Oakland. Gdy budynek został otwarty, ludzie weszli do środka i zaczęli dekorować swoje nowe centrum społeczne. Kiedy przyjechała policja, ludzie wylali się na ulice, pozostawiając budynek ponownie pusty.

Płonące barykady stanęły na ulicy, aby odstraszyć bagiety, ale po kilku godzinach walk budynek został odzyskany przez miasto. Ponieważ wiele osób nie miało jasności co do swojej roli w związku z okupacją, a ponadto czas spędzony w budynku był stosunkowo krótki, wiele osób nie czuło się związanych z przestrzenią lub, co być może ważniejsze, z potencjałem tej przestrzeni.

Okupacja 75 River Street była okupacją pustego banku w Santa Cruz, która trwała cztery dni i trzy noce. Pierwszego dnia policja została skutecznie odparta dzięki sile barykad wewnątrz budynku i wielkości zaciekłego tłumu na zewnątrz. Po odejściu policji odbyło się wiele dyskusji na temat tego, co należy zrobić w tej przestrzeni. Ostatecznie, po wielu obawach związanych z eksmisją i represjami, ludzie zdecydowali się opuścić budynek. Jedną z lekcji wyciągniętych z tej próby okupacji było zorganizowanie działań (takich jak warsztaty z budowy barykad, pokazy filmów o innych walkach okupacyjnych, zajęcia z historii radykalnej itp.), aby zwiększyć możliwości w wyzwolonej przestrzeni, w przeciwieństwie do ciągłego martwienia się o eksmisję.

Uwaga na temat nas i ich

To „my” i „oni” jest generowane przez walkę i nie odnosi się do z góry określonej sceny lub środowiska.

Musimy być ostrożni z logiką „my kontra oni”, która często popada w logikę żądania czegoś od „nich” (tych, którzy mają władzę). Chociaż nadal istnieją wrogowie społeczni i klasowi, musimy pamiętać, że nasza siła do realizacji jakiegokolwiek projektu zależy ostatecznie od „nas”, a nie od „nich”.

Okupacja: Teoria i historia

Ruch #Occupy stał się znany ze szczególnego wykorzystania taktyki okupacji, ponownie zastosowanej w Stanach Zjednoczonych podczas ruchu studenckiego w Nowym Jorku i Kalifornii w latach 2008-2009. Seria okupacji trwała kilka miesięcy, w których taktyka ta została podniesiona w nawiązaniu do idei „braku żądań”, aby nie mieć żadnych żądań skierowanych do tych, którzy rzekomo „są u władzy”, ani nie prowadzić z nimi dialogu. Historycznie taktyka okupacji była wykorzystywana jako polityczna dźwignia w celu spełnienia żądań, środek do celu. Okupacje studenckie, szczególnie w Kalifornii, próbowały zmienić treść taktyki okupacji, aby akt okupacji stał się celem samym w sobie, bez potrzeby stawiania żądań politycznych, ale w celu uogólnienia okupacji. Okupacje te pomogły wyartykułować, co może oznaczać istnienie okupacji jako celu samego w sobie, zamiast jako techniki nacisku na spełnienie żądań politycznych.

Wraz z pojawieniem się ruchu #Occupy, treść okupacji odzwierciedlała okupacje ruchu studenckiego. Początkowo było to miejsce do wyrażania skarg i oburzenia na panujące nierówności ekonomiczne – jego celem były korporacje, banki i politycy. Zaczęło to stać w ostrym kontraście z tym, co obóz faktycznie robił. Obóz nadał nowe znaczenie okupacji – nie był już tylko środkiem politycznym, obóz pokazał, że możemy zadbać o siebie i, co ważniejsze, nauczyć się żyć i walczyć razem.

Okupacje mogą trwać od kilku godzin do kilku miesięcy. Podczas gdy okupacja przestrzeni może być wykorzystywana do zaspokojenia żądań społecznych lub politycznych (w końcu bierzemy ich budynki jako zakładników), zaczynamy dostrzegać użyteczność i praktyczność okupacji jako celu samego w sobie.

PRAKTYCZNE TECHNIKI

Poniższe techniki mają na celu zapewnienie podstawowych wskazówek dotyczących inicjowania okupacji. Techniki te pochodzą z połączenia badań i osobistych doświadczeń i w żadnym wypadku nie są jedynymi sposobami wykonywania tych czynności. Dopasujcie je do własnych okoliczności, dostosujcie do swoich mocnych stron, wymyślcie je na nowo w oparciu o własne doświadczenia.

Oczywiście zajęcie przestrzeni wymaga jednostek posiadających umiejętności i zasoby. Aby zapobiec przekształceniu się okupacji w wyspecjalizowaną działalność, osoby posiadające umiejętności i zasoby muszą jednocześnie doskonalić własną praktykę i rozpowszechniać techniki i ducha niezbędne do zajmowania przestrzeni.

Rekonesans

Wyobrażona zawartość okupowanej przestrzeni jest podstawą, która określi jej kształt i lokalizację. Czy jest to tajna okupacja w sąsiedztwie, wykorzystywana do spotkań i organizacji? a może jest to przestrzeń komercyjna w centrum miasta, wykorzystywana do dużych wydarzeń i zgromadzeń?

Zarośnięte podwórko, stare listy w skrzynce pocztowej, pojemnik na śmieci pusty, nieistniejący lub pełen starych śmieci, stare ulotki na drzwiach, dziury w dachu, wiele znaków „zakaz wstępu”, oczywiste uszkodzenia spowodowane pożarem, znaki „na sprzedaż / wynajmę”, okna pokryte mydłem, deskami lub papierem – żadna z tych rzeczy nie jest dowodem na to, że dom jest niezamieszkany, ale wszystkie są oznakami, że może tak być.

Poszukajcie oznak systemu alarmowego. Jeśli korzystne jest wyłączenie zdalnego alarmu, określcie, gdzie linia telefoniczna wchodzi do domu (linie telefoniczne są często najniżej na liniach napowietrznych). Zwróćcie uwagę na obecność zdalnych lub lokalnych alarmów (więcej informacji w sekcji „Alarmy”).

Rejestry podatkowe nieruchomości są dostępne za pośrednictwem hrabstwa. Jeśli wszystkie podatki zostały zapłacone, właściciel prawdopodobnie dba o nieruchomość i ma nadzieję na jej sprzedaż. Jeśli kwota niezapłaconych podatków jest wysoka, właściciel może być nieobecny lub niezainteresowany nieruchomością. w biurze sędziego okręgowego można znaleźć wszystkie zapisy związane z nieruchomością, takie jak to, czy nieruchomość została przejęta.

Po sprawdzeniu lokalizacji w ciągu dnia, wróćcie w nocy, aby zbadać potencjalne strategie wejścia. Wypróbujcie każdy kąt podejścia. Jeśli obawiacie się, że uruchomiliście cichy zdalny alarm, opuście miejsce i wróćcie później. Czasami warto poczekać w pobliżu, aby sprawdzić, czy nastąpi natychmiastowa reakcja, ale należy pamiętać o ryzyku związanym z kręceniem się w pobliżu, zwłaszcza posiadając narzędzia.

Alarmy

Specyfika systemów alarmowych i ich obchodzenia jest zbyt obszernym tematem, aby go tutaj kompleksowo omawiać, ale zrozumienie niektórych podstaw może znacznie przyczynić się do sukcesu przedsięwzięcia. Na potrzeby tego artykułu podzielimy alarmy na dwa rodzaje: lokalne i zdalne.

Przygotowując się do okupacji, te dwa rodzaje alarmów wymagają dwóch różnych podejść. Na wczesnych etapach zwiadu należy ustalić, czy obecne są alarmy lokalne (poszukać zewnętrznych głośników, dzwonków). Znalezienie lokalizacji lokalnych alarmów i przygotowanie się do ich usunięcia to ważne kroki we wstępnym zwiadzie budynku.

Alarmy lokalne obejmują syreny, dzwonki lub światła zamontowane na budynku. Jeśli alarm lokalny zostanie uruchomiony, da on o sobie znać od razu. Czasami światła lub alarmy dźwiękowe będą działać z opóźnieniem, tak aby wyglądało na to, że ktoś został zaalarmowany o waszej obecności i włączył alarm.

Po uruchomieniu, zdalne alarmy przekazują komuś innemu – zwykle prywatnej ochronie, ale czasami policji – informację o wtargnięciu do budynku. w prawie wszystkich nieruchomościach mieszkalnych i większości nieruchomości komercyjnych sygnał ten jest przesyłany przez istniejącą linię telefoniczną. w szczególnie wrażliwych budynkach (banki, sklepy jubilerskie itp.) do tego celu przeznaczona jest osobna linia telefoniczna. Oprócz sygnałów przesyłanych przez linie telefoniczne, szybko rozprzestrzenia się bezprzewodowe monitorowanie systemów alarmowych (zwykle za pośrednictwem sieci telefonii komórkowej).

Należy założyć, że obecne są alarmy zdalne. Zdalnych alarmów nie można po prostu wyciąć ze ściany. Manipulowanie przy alarmach zazwyczaj powoduje ich uruchomienie. Nie ma również możliwości odcięcia zasilania – zazwyczaj są one podłączone na stałe do sieci energetycznej lub działają na baterie. Zdalne alarmy mają jedną słabość – linie telefoniczne, których używają do komunikacji. w przypadku zdalnych alarmów, które korzystają z istniejącej linii telefonicznej, należy przeciąć linię telefoniczną w miejscu, w którym wchodzi ona do skrzynki telefonicznej. Zapobiegnie to przesyłaniu sygnału do policji lub firmy ochroniarskiej. Dedykowane linie lub monitoring bezprzewodowy są znacznie trudniejsze do odłączenia.

Podczas okupacji zdalne alarmy często można bezpiecznie zignorować. Jeśli budynek nie zostanie otwarty przed jakąś dużą akcją publiczną, policja prawdopodobnie już śledzi tę akcję. Użyteczność wyłączania zdalnych alarmów polega na tym, że pozwala to na potajemne wejście do budynku, na przykład w celu przygotowania go do publicznego otwarcia.

Alarmy lokalne są znacznie trudniejsze do zignorowania. Podczas okupacji warto zabrać ze sobą sprzęt niezbędny do uzyskania dostępu do alarmów, ręczniki lub piankową wyściółkę do owinięcia wokół alarmu oraz izolowane nożyce do cięcia drutu w celu odcięcia zasilania alarmu.

Wejście

Zawsze istnieje sposób na dostanie się do każdego budynku. Wejście do budynku powinno być zawsze uzyskane przy użyciu możliwie najmniej destrukcyjnych środków; najlepsze wejścia są zawsze sprytne. Zanim wyciągniecie nożyce do cięcia śrub i szlifierki kątowe, obejdźcie budynek i zbadajcie każdą możliwą drogę wejścia. Spryt jest bardziej dyskretny i mniej widocznie nielegalny niż brutalna siła.

Wiele przejętych domów, a nawet niektóre budynki komercyjne, które są aktywnie pokazywane potencjalnym kupcom, mają klucze pozostawione w zamkniętej skrzynce gdzieś na terenie nieruchomości. Tańsze skrzynki można łatwo wyjąć i otworzyć. Prawie wszystkie budynki komercyjne przechowują zestaw kluczy w „knox boxie” o wysokim poziomie bezpieczeństwa. Te droższe często wymagają więcej pracy niż to jest warte, ale nadal powinny być brane pod uwagę jako opcja. Często identyczną skrzynkę można ponownie zawiesić z oryginalnymi kluczami – po wykonaniu kopii i ustawieniu oryginalnej kombinacji – ukrywając w ten sposób wszelkie manipulacje. Jeśli znajdziecie skrzynkę, sprawdźcie konkretny typ, aby zobaczyć, czy można ją wymienić i zresetować kombinację.

Jeśli ktoś znajomy ma doświadczenie ślusarskie, spróbuj dostać się otwierając zamki [w Polsce posiadanie narzędzi do otwierania zamków i korzystanie z nich nie będąc ślusarzem jest nielegalne].

Drzwi z popychaczem można otworzyć z zewnątrz za pomocą wygiętego kawałka cienkiego metalu, aby popchnąć pręt (zgodnie z regulacjami, popychacze muszą otwierać się z siłą zaledwie 15 funtów – ok. 6 kg.).

DOSTANIE SIĘ DO PRZESTRZENI

Istnieje kilka sposobów na sprowadzenie masy ciał do budynku. Podejście będzie zależało od tego, czy lokalizacja budynku jest początkowo tajemnicą znaną tylko kilku osobom, czy też jest już publicznie znana. Zależy to również od tego, czy okupacja będzie początkowo otwarta czy zamknięta (patrz pasek boczny w „obronie”).

Organizacja marszu. Wybierzcie punkt zbiórki, w którym odbędzie się wiec i z którego rozpocznie się marsz. Podejmując decyzję o sposobie dotarcia do tego miejsca, należy wybrać kilka alternatywnych tras oprócz trasy głównej. Znaczna część faktycznych decyzji może być podejmowana w terenie, gdy marsz jest w drodze na miejsce. Utwórzcie grupę taktyczną, która zdecyduje o logistyce marszu – kilku zwiadowców uprzedzających manewry policji, osoby w tłumie ludzi kierujące marszem, osoby gotowe do otwarcia przestrzeni i tak dalej.

Konieczne może być utworzenie kilku zespołów na dzień akcji, koordynujących działania ze sobą w celu utrzymania zwartego marszu i trzymania razem osób, które nie znają lokalizacji. Omówienie akcji z innymi przed wielkim dniem może pomóc w przygotowaniu psychicznym. Główne kwestie mogą obracać się wokół tego, co zrobić z obecnością policji i alternatywnego planu na wypadek ich silnej odpowiedzi. Jak marsz będzie broniony przed możliwymi atakami policji? w jaki sposób marsz będzie kierowany? w jaki sposób marsz będzie koordynowany?

WSPARCIE

Wszystkie te (i prawdopodobnie więcej) struktury wsparcia są niezbędne, jeśli okupacja ma zakończyć się sukcesem. Wiele z nich jest nadal potrzebnych, jeśli próba zakończy się niepowodzeniem.

Wsparcie prawne

Skontaktujcie się z prawnikiem. Niektórzy prawnicy są gotowi udzielić bezpłatnego wsparcia prawnego. Skontaktujcie się z prawnikami przed akcją. Niech ktoś stacjonuje przy telefonie, jeśli i kiedy ludzie będą potrzebować wsparcia w więzieniu. Wszyscy okupujący powinni napisać numer telefonu do wsparcia w więzieniu na swoim ciele markerem.

Znajcie swoje prawa. Nie mówcie policji nic poza swoim imieniem i nazwiskiem oraz tym, że nie będziecie mówić, dopóki nie pojawi się twój prawnik. Dobrym źródłem informacji jest książka Katii Komisaruk Beat the Heat.

Opór przed aresztowaniem. Jeśli zatrzyma cię funkcjonariusz policji, zapytaj, czy jesteś zatrzymany. Jeśli nie jesteś zatrzymany, odejdź. Jeśli zostaniesz aresztowany, to twoja decyzja, czy stawiać opór, czy nie, ale weź pod uwagę, że dołoży ci to zarzutów. Jeśli masz szansę, uciekaj.

Wsparcie w więzieniu. Jeśli towarzysze zostaną aresztowani, przygotujcie pieniądze na kaucję. Gdy towarzysze są przetwarzani i zwalniani z więzienia, bądźcie tam, aby ich przyjąć (z przyjaciółmi, kawą, papierosami itp.) Kiedy ludzie mają terminy sądowe, idźcie do nich w dużych grupach.

Wsparcie medyczne

Medycy. Medycy powinni znajdować się zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynku. Ratownicy medyczni powinni wcześniej znać potrzeby konkretnych osób zaangażowanych w akcję (leki, alergie itp.). Powinni oni posiadać apteczkę. Każdy może być medykiem ulicznym, ale należy podjąć próby skontaktowania się z ratownikami medycznymi.

Gaz pieprzowy. Oczyśćcie oczy wodą. Butelka ze spryskiwaczem lub butelka z dzióbkiem może to ułatwić.

Gaz łzawiący. Należy zabrać ze sobą maskę z filtrami cząstek stałych i oparów organicznych; łatwo ją znaleźć w sklepach z narzędziami lub BHP. Noście szczelne, nietłukące gogle.

Obrażenia od pocisków gumowych. Przygotujcie się do oczyszczenia i zszycia ran od gumowych pocisków towarzyszy, którzy nie mogą zostać zabrani do szpitala.

Okulary i soczewki kontaktowe

W przypadku noszenia okularów korekcyjnych ramiona uniemożliwią szczelne zamknięcie gogli. Nie noście soczewek; środki chemiczne mogą dostać się między gałkę oczną a soczewkę i poważnie uszkodzić oczy. Zamiast tego, albo kupcie nietłukące się gogle na receptę, albo kupcie tanią parę okularów (czasami nawet za 50 zł w sklepach internetowych), usuńcie ramiona lub wyjmijcie soczewki i przyklejcie je do wnętrza zwykłych odpornych na rozbicie gogli.

Zespół Propagandy

Komunikaty prasowe. Przygotujcie wstępne oświadczenie przed ogłoszeniem okupacji. Wylejcie swoją wściekłość, ale upewnijcie się, że podajcie również rozsądne wyjaśnienie tego, co robicie, ponieważ wiele osób będzie chciało znać powody akcji. Nie miejcie oficjalnego stanowiska. Nie przeszkadzajcie ludziom w wyrażaniu siebie na swój własny sposób. Miejcie pod ręką ludzi, którzy przygotują i rozdadzą ulotki o tym, co robicie podczas okupacji.

Zespół medialny. Wyznaczcie jedną lub więcej osób do kontaktów z mediami poza okupacją. Pamiętajcie, aby wyraźnie podkreślić, że zespół medialny to delegatki, a nie przedstawicielki okupacji. Alternatywne media, takie jak Indybay, pozwalają na samodzielną publikację wydarzeń. Skonfigurujcie adres e-mail i stronę internetową powiązaną z okupacją (pamiętaj o ukryciu adresów IP i MAC). Przygotowane przez was informacje powinny być łatwo dostępne. Nie używajcie osobistego adresu e-mail nikogo zaangażowanego w akcję.

Relacje z mediami dla osób wewnątrz. Żadna konkretna osoba wewnątrz okupacji nie powinna stać się zbyt widoczna, aby nie została uznana za przywódcę. Nikt z wewnątrz nie powinien udzielać wywiadów telewizyjnych ani udostępniać o sobie więcej informacji niż to konieczne.

Inne kwestie

Awaryjny system wiadomości tekstowych. Zbierzcie numery telefonów, aby skonfigurować awaryjny system masowych wiadomości tekstowych na wypadek nalotu policji.

Łącznik z policją. Posiadanie policyjnego łącznika ma wady i zalety. Same możecie zdecydować, czy posiadanie takiego łącznika jest przydatne. Ważne jest jednak, aby łącznik policyjny nie był znany jako członek okupacji. Ponieważ łącznicy policyjni wchodzą w interakcje z wrogiem, są często bardziej narażeni na aresztowanie i nękanie.

Zasoby. Możliwe, że zostaniecie usunięci w ciągu pierwszych kilku godzin. Nie pakujcie się nadmiernie. Weźcie ze sobą trochę jedzenia i wody (jeśli nie macie dostępu do bieżącej wody) oraz środki medyczne. Spakujcie dodatkowe zamki, łańcuchy itp. na wypadek, gdyby były potrzebne. Uważajcie na zawartość swoich komputerów – nie powinny one zawierać niczego nieprzeznaczonego dla policyjnych oczu w przypadku jego konfiskaty. Jeśli wam się powiedzie, ludzie mogą przynieść wam dodatkowe zapasy: jedzenie, papierosy, koce itp.

Fachowcy. Posiadanie wykwalifikowanych lub doświadczonych osób gotowych do postawienia infrastruktury dla zajmowanego budynku lub gotowych do włączenia mediów, które zostały wyłączone przez miasto itp.

Dzielcie się wszystkim. Wewnątrz okupacji nie ma własności prywatnej.

Przełamujcie bariery. Wewnątrz, status społeczny i praca są bez znaczenia.

Wykorzystajcie budynek jako przestrzeń organizacyjną. Teraz, gdy jest nasz, może być platformą startową dla kolejnych okupacji i innych działań. Może stać się centralnym punktem dla rozwścieczonych i niezadowolonych. Zaproście dymanych przez system członków swoich społeczności, aby przyszli i pomogli w konstruowaniu walki.

Wandalizm? Zajmowanie przestrzeni usuwa ją z kapitalistycznego krajobrazu. Grupa może zdecydować, że lepiej jest zniszczyć lub zdewastować przestrzeń, niż przywrócić ją do jej zwykłej roli w dobrym stanie. Rola wandalizmu może być różna w każdej sytuacji, ale nie należy go całkowicie odrzucać.

Spakuj torbę ewakuacyjną

Przed dniem okupacji spakuj torbę ze wszystkim, czego będziesz potrzebować w tym dniu. Upewnij się, że wszystko da się wymienić – może zostać skonfiskowane lub zgubione. Zabierz ze sobą rzeczy zapewniające bezpieczeństwo na ulicach (ubrania na zmianę, osłony twarzy, bomby z farbą, rękawiczki, gogle, środki medyczne, wodę, przekąski itp.) Przygotuj się również do noszenia zapasów na czas okupacji (pasy transportowe, zamki, fotele, łańcuchy itp.). Pamiętaj, aby zabrać wystarczająco dużo, aby podzielić się z towarzyszami.

OBRONA

Obrony przestrzeni nie można zredukować do żadnego konkretnego czynnika. Skuteczna obrona okupacji jest mieszanką społecznych, politycznych, materialnych i symbolicznych aspektów warunków działania, w których jeden czynnik może mieć znaczenie nad innymi.

Społeczny. w tym sensie, że powszechne poparcie często uniemożliwia władzom miasta natychmiastowe wysłanie policji.

Polityczny. Antagonizm okupacji musi być jasny (wróg musi być wyraźnie nazwany).

Materialny. Barykady na drzwiach i na ulicach, tarcze i flagi do obrony ulic, nagłośnienie dla morale, zapasy do utrzymania i rozwoju przestrzeni.

Symboliczny. Znaczenie okupacji może wykraczać daleko poza jej bezpośrednie okoliczności.

Aby dalej rozwijać i koordynować nasz ruch na ulicach, moglibyśmy zacząć gromadzić informacje na temat manewrów policji i taktyk stosowanych przeciwko tłumom. Jakie są podstawowe formacje używane przez policję przeciwko dużym tłumom? Jakim arsenałem dysponuje policja i jak możemy przygotować się do obrony przed jej atakami? Jakich kodów i sygnałów używają, aby koordynować swoje działania przeciwko nam? Jak możemy się skoordynować w stosunku do manewrów i ataków policji? Kiedy policjanci uniemożliwiają nam zajęcie miejsca lub nas wyrzucają, jak powinniśmy zareagować?

Poznaj swojego wroga

• Szpalery policyjne zatrzymają tłum na skrzyżowaniu lub wejdą klinem w tłum, by podzielić go na pół. Seria policyjnych szarż może zostać wykorzystana do powolnego spychania tłumu w dół ulicy.

• Otoczone tłumy będą atakowane pałkami lub bronią chemiczną w celu obniżenia morale.

• Tłumy rzucające pociskami zostaną przegonione. Trudniej jest rzucać przedmiotami, jeśli się biegnie.

• Morale policjantów będzie najniższe tuż przed zmianą. Zmiany nieznacznie nakładają się na siebie, przez co wyglądają jak przybycie posiłków.

Wskazówki dotyczące obrony

• Zawsze patrz na zewnątrz. Na przykład, jeśli komuś udzielana jest pierwsza pomoc, stań i odwróć się od niego.

• Twórzcie kordony tak często, jak to możliwe. Wszystko, czego chce policja, w tym budynki, a zwłaszcza systemy dźwiękowe, wymaga silnego kordonu skierowanego na zewnątrz. Postarajcie się znaleźć sposoby na stworzenie barier za pomocą własnych ciał lub dostępnych przedmiotów.

• Ktoś powinien kontrolować ruchy policji z dobrego punktu obserwacyjnego, aby można było uprzedzić ich kolejne ruchy.

• Najlepszymi barykadami są przypadkowe materiały porozrzucane w około – policji trudno jest utrzymać linię, ale pojedyncze osoby mogą z łatwością się przez nią przedostać. Jeśli policja naciera tylko z jednego kierunku, a wy macie wyraźne drogi ucieczki, zabarykadujcie się.

• Ukrywanie indywidualnej tożsamości (za pomocą taktyk takich jak czarny blok) pomaga zapewnić wszystkim większe bezpieczeństwo. Osoby wchodzące do budynku lub broniące marszu powinny ukryć swoją tożsamość; inni uczestnicy powinni zrobić to samo, aby zapewnić ekipom wchodzącym i taktycznym większą osłonę.

• Najlepszą formą obrony jest nieporządek. Bądźcie cały czas w ruchu. Zmieniajcie swój wygląd. Otwierajcie nowe kierunki i możliwości; bądźcie nieprzewidywalne.

Czarny Blok

Taktyka czarnego bloku powstała w Niemczech w latach 80. jako odpowiedź na silne represje policyjne. w tym czasie kryminalizowana młodzież łączyła swe życia i budowała sposób na utrzymanie się z dala od kapitału i państwa. Ich projekt, obejmujący zarówno antagonizm, jak i społeczną/materialną samowystarczalność, polegał na przejęciu części miasta. Wywłaszczenia przestrzeni mnożyły się w całym mieście, a policja odpowiadała ofensywą. Taktyka czarnego bloku została sformułowana jako odpowiedź na ataki policji na towarzyszy, odpowiedź, która była samousprawiedliwiona jako akt odwetu. Pozwalała ona dużym grupom działać bardziej anonimowo. Czarne bloki atakowały symbole alienacji i ucisku – dzielnice handlowe, luksusowe samochody i gentryfikowane dzielnice – aby zmaterializować solidarność.

Obrona Marszu

• Używajcie tarcz i wzmocnionych transparentów do obrony marszu przed policją.

• Przed marszem porozmawiajcie z grupą znajomych o tym, co możesz zaoferować obronie marszu, materialnie lub taktycznie. Może wasza ekipa może zrobić tarcze lub bomby z farbą, przynieść maski i bluzy z kapturem, aby pomóc innym chronić swoją tożsamość.

• Podczas marszu koordynujcie działania z innymi ekipami, aby pomóc w przeprowadzeniu okupacji. Brońcie marszu przed policją według własnego uznania. Wykorzystajcie siłę swojej załogi, aby wzmocnić większe decyzje taktyczne.

Obrona przed eksmisją

Pierwszego dnia okupacji 75 River w Santa Cruz policja została skutecznie odparta przez połączenie barykad wewnątrz budynku i dużego tłumu na zewnątrz. Policja została przyparta przez wrogi tłum do budynku, do którego nie mogła wejść. Po krótkim impasie odpuścili i odeszli.

Trzy strefy obrony zaproponowane przez Oakland Move-In Assembly rozszerzają ten model. Pełne wyjaśnienie planu eksmisji Occupy Oakland znajduje się na pasku bocznym w sekcji J28.

Strategie obrony przed eksmisją są bardzo zróżnicowane. Zrozumienie własnych możliwości materialnych i siły społecznej, znajomość działań policji i przewidywanie klimatu politycznego są ważnymi elementami skutecznej obrony.

Okupacje zamknięte vs. okupacje otwarte

Zamknięta okupacja. Zamknięta okupacja mówi „nie wyjdziemy, dopóki nas nie wyciągniecie”. Zabarykadujcie okna i drzwi oraz przygotujcie zapasy niezbędnych przedmiotów. Najczęściej otwarta okupacja zamyka się, aby przetrwać próbę eksmisji.

Otwarta okupacja. Otwarte okupacje pozwalają ludziom wchodzić i wychodzić z okupacji, zwykle przez jedno wejście. Wszystkie pozostałe wejścia są zabezpieczone. Po przybyciu policji należy przygotować się do zabezpieczenia otwartego wejścia.

Albo grupa ludzi może wprowadzić się do pustego budynku w mało prowokacyjny sposób, rozgościć się i zobaczyć, co się stanie.

REFLEKSJE z PRZEPROWADZKI J28

Często budynki są otwierane w tajemnicy, bez z góry określonej treści. W przeciwieństwie do tego, otwarta struktura organizacyjna J28 Move-In Day umożliwiła zaangażowanie wielu osób i wykorzystała rozmach Occupy Oakland. w tym dniu od 1000 do 2000 osób zalało ulice, aby nielegalnie przejąć budynek w celu stworzenia stałego centrum społecznego dla Occupy Oakland.

Plan

Plan zakładał przejęcie budynku Kaiser, największego, najstarszego i najbardziej eleganckiego publicznego audytorium w centrum Oakland, i utworzenie w nim stałego centrum społecznego. w weekend, w który budynek miał zostać zajęty, miał odbyć się dwudniowy festiwal z muzyką i gościnnymi prelegentami. Zgromadzono materiały, które miały posłużyć jako dekoracje i barykady. Wyznaczony został zespół taktyczny do koordynowania marszu i otwarcia budynku. w dniu marszu grupa miała podejmować decyzje na bieżąco, syntetyzując informacje o statusie marszu, dostępności alternatywnych lokalizacji i ruchach policji zgłaszanych przez zwiadowców w całym mieście.

Po wejściu do budynku Kaiser, infrastruktura zostałaby utworzona w budynku, dzieląc przestrzeń, a następnie rozpocznie się festiwal. Zespół taktyczny rozwiązałby się i został zastąpiony przez komitet budowlany, który organizowałby działania i projekty w przestrzeni. w przypadku interwencji policji, strefy obrony zostałyby wykorzystane jako skoordynowana reakcja okupujących (patrz pasek boczny w następnej sekcji).

Struktura organizacyjna

Ponieważ ludzie nie mieli jasności co do swojej roli w okupacji Traveler's Aid, a czas spędzony w budynku był krótki, wiele osób nie przywiązało się do potencjału tej przestrzeni. Ucząc się na błędach z przeszłości, organizatorzy J28 chcieli zapewnić powszechne uczestnictwo i dać czas na rozwinięcie zażyłości z ideą centrum społecznego.

Z tych powodów propozycja dnia wprowadzenia się została przedstawiona przed Zgromadzeniem Generalnym. Propozycja ta wymagała powołania tajnego zespołu taktycznego, który pracowałby nad logistyką budynku. Aby zbudować zaufanie do tej tajnej struktury, grupa ta składała się z co najmniej jednej osoby z każdego komitetu Occupy Oakland. Członkowie tego komitetu znali lokalizację i sposób wejścia do budynku. Propozycja zawierała listę parametrów dotyczących rodzaju budynku, który miał zostać zajęty:

• własność korporacji lub podmiotu rządowego, a nie osoby fizycznej;

• wystarczająco duży, aby pomieścić zgromadzenia i komitety Occupy Oakland;

• z dostępem do wody i zasilania;

• stosunkowo blisko Oscar Grant Plaza;

• stosunkowo łatwy do zdobycia;

• w okolicy, w której jego wpływ na sąsiadów byłby stosunkowo niewielki.

Propozycja przeszła i utworzono Zgromadzenie Dnia Przeprowadzki. Zgromadzenie spotykało się dwa razy w tygodniu. Decyzje podejmowano głównie w komitetach, ale były one koordynowane przez większą grupę. Komitety były następujące:

Wejście/Taktyka. Zamknięta grupa odpowiedzialna za podjęcie decyzji, który budynek zająć i jak się do niego dostać. Musiała również koordynować działania różnych komitetów w dniu okupacji.

Komitet Budowlany. Ludzie zainteresowani dekorowaniem, obroną i utrzymaniem budynku po jego przejęciu. w jego skład wchodził również zespół ochrony, który miał rozwiązywać konflikty między poszczególnymi osobami i koordynować obronę przed eksmisją.

Komitet logistyczny. Grupa ta zaplanowała wiec i marsz do budynku. Koordynowała ona sposób, w jaki materiały, takie jak meble i żywność, miały dotrzeć do budynku.

Komitet festiwalowy. Stworzyli oni ogromny festiwal w dniu przeprowadzki, na którym zaplanowano wielu prelegentów, wykonawców i paneli. Stanowiło to główny powód, dla którego duża liczba osób znalazła się w budynku.

Media. Osoby medialne pracowały nad promowaniem wydarzenia tworząc stronę internetową, ułatwiając relacje z mediami, opracowując publiczne oświadczenia, koordynując zasięg itp.

Strefy obrony – strategia obrony przed eksmisją Occupy Oakland

Plan „stref obrony” zostałby wdrożony w celu zapewnienia maksymalnego uczestnictwa i zachęcenia osób o różnym poziomie komfortu wokół policji, pozycji prawnej lub etycznej do udziału w przejęciu i obronie budynku.

Pierwszą strefą – uważaną za najbezpieczniejszą – mieli być ludzie wewnątrz budynku.

Druga strefa znajdowałaby się bezpośrednio przed budynkiem i obejmowałaby osoby, które chciałyby uczestniczyć w „akcji bezpośredniej bez użycia przemocy”. Mieliby oni stworzyć ludzką barierę między budynkiem a policjantami. Mogłoby to wyglądać jak „ludzki łańcuch” lub siadanie z zaplecionymi ramionami itp.

Trzecią strefą mieli być ludzie na ulicy „asertywnie walczący” z policjantami i odwracający ich uwagę od budynku i ludzi w środku. Niektóre przemyślenia na ten temat obejmowały marsze odchodzące lub po prostu antagonizowanie policji podczas próby eksmisji okupantów.

Dzień przeprowadzki

Ze względu na względną przejrzystość okupacji, ludzie poczuli intensywne zaangażowanie w swoje przyszłe centrum społeczne. Planowanie trwało cały miesiąc – wyobrażenie sobie tego, co potencjalnie może się wydarzyć, zrodziło determinację, która doprowadziła ludzi do tak zaciekłej walki 28 stycznia (January 28th, J28), w dniu okupacji.

Marsz rozpoczął się na Oscar Grant Plaza w centrum Oakland. Początkowo policja próbowała skonfiskować ciężarówkę z sound systemem, co opóźniło marsz i utrudniło komunikację między zespołem taktycznym a resztą marszu. Kiedy marsz zbliżył się do budynku Kaiser, linie policyjne były już w formacji, gotowe do zatrzymania naszych postępów.

Tłum, który nie rozwinął jeszcze swojej woli i pewności siebie na tyle, by stawić czoła linii policji, zdecydował się przejść przez sąsiedni kampus college'u. To zdezorientowało marsz. Przegrupowanie było trudne. Zanim marsz wyszedł z kampusu (musiał przecisnąć się przez wąski most), policja całkowicie otoczyła Kaiser Center. Próby zburzenia ogrodzenia przed policją spotkały się z użyciem bomb dymnych i gazu łzawiącego.

Sfrustrowani nieosiągalnym celem, ludzie kontynuowali na Oak Street, gdzie natarli na linie policyjne. Zaskakująca była determinacja i zaciekłość, z jaką ludzie walczyli. Jednak reakcja ta była prawdopodobnie spowodowana miesiącem planowania i przygotowań, podczas których ludzie przywiązali się do idei stałego centrum społecznego. Zapasy zebrane przed okupacją zostały wykorzystane podczas marszu do jego obrony. Po trzydziestu minutach „odpierania” policyjnych pocisków i gazu łzawiącego, marsz kontynuowano do Oscar Grant Plaza, gdzie ludzie przegrupowali się na kilka godzin.

O 17:00 ludzie bezskutecznie próbowali przejąć budynek Traveler's Aid. Marsz był kontynuowany stamtąd i został złapany w kocioł kilka przecznic dalej, przy 19th i Telegraph, ale uniknął aresztowania, szarżując przez siatkę. Niestety, po marszu gęsiego, a następnie powrocie do centrum miasta, policjanci z powodzeniem uwięzili w kotle dużą grupę ludzi w pobliżu lokalnego centrum YMCA. Ci, którzy uniknęli aresztowania, tymczasowo okupowali ratusz, a także pomaszerowali do więzienia w geście solidarności z aresztowanymi.

NAPRZÓD

Standardową sztuczką polityków – radykalnych i nie tylko – jest opisywanie okupacji jako taktyki w ramach konkretnego programu lub jako części konkretnej ideologii. Chcielibyśmy argumentować, że okupacja jest zasadniczo przeciwieństwem tego – jest przestrzenią, w której wszystkie normalne tożsamości społeczne i polityczne ulegają transformacji. Innymi słowy, okupacja tworzy sojusze i relacje społeczne ze względu na swój nieodłączny antagonizm wobec status quo. Jeśli okupacja ma w ogóle jakiś cel, to musi nim być ekspansja okupacji – w dzielnicach, w mieście, w całym kraju...

Okupacje zawsze wymagają strategii, która jest lokalna, szczególna i sytuacyjna, w przeciwieństwie do abstrakcji polityki czy ideologii. Aby zdystansować się od tych, którzy chcą, aby okupacje były częścią jakiegoś programu politycznego, nie będziemy artykułować ani sugerować żadnych konkretnych sposobów działania. Zamiast tego zakończymy serią pytań, które odnoszą się do tego, co uważamy za powszechne napięcia w dyskusji na temat okupacji, aby zachęcić do opracowania zlokalizowanej strategii.

Okupacja generuje świat, który wyraźnie kontrastuje z naszym codziennym życiem pełnym pracy, długów i izolacji. Jednak gdy okupacja dobiega końca, te dwa światy ponownie się od siebie oddzielają, gdy wracamy do niedoli codziennego życia. Zamiast wahać się między chwilami walki a codzienną harówką, jak możemy stworzyć dla siebie życie i walkę, które mogą być ze sobą w ciągłej grze?

Okupacje są z natury tymczasowe. Są w stanie wykuć przestrzeń do życia i walki na określony czas. Przestrzenie te są antagonistyczne i stanowią zagrożenie dla państwa i kapitalizmu, tak jak być powinno. Musimy jednak zadać pytanie: Czy nieskończona okupacja jest pożądana? Jeśli tak, to jak ją osiągnąć?

Okupacje często działają w oparciu o przewidywaną długoterminowość (wizja przyszłego centrum społecznego lub zapewnienie ludziom miejsca do spania w chłodniejszych miesiącach) w celu zachęcenia do wsparcia i rozjaśnienia pozytywnej wizji. Na ile materialnego zaangażowania zasługują te wizje? Jak to się ma do materialnego zaangażowania w obronę lub walkę o możliwość bardzo krótkotrwałej okupacji?

Utrzymywanie okupacji często staje się męczące dla jej uczestników. Wydaje się, że nadchodzi czas, gdy utrzymanie okupacji przerasta jej wywrotową działalność. Jak można utrzymać działalność wywrotową? Kiedy okupacja powinna dobiec świadomego końca, aby działalność mogła być kontynuowana gdzie indziej?

Organizacja tajna i publiczna są czasami postrzegane jako sprzeczne ze sobą. Myślenie, że jest to albo jedno, albo drugie, jest fałszywą dychotomią. Jest to kilka z wielu metod, które mogą być potencjalnie wykorzystane podczas zajmowania przestrzeni. Jak najlepiej rozwiązać to fałszywe napięcie między tajną i publiczną organizacją, czerpiąc korzystne aspekty z każdej z nich?

Jeśli chcemy, aby okupacje rozprzestrzeniły się i stały się powszechne, musimy również spopularyzować konkretną wiedzę techniczną. Jednak umiejętności te często nie są rozpowszechnionymi formami wiedzy, co jest nieuniknioną konsekwencją podziału pracy w naszym społeczeństwie. Gdy w grę wchodzi wysoka stawka, jak walczyć ze specjalizacją ważnych zadań?

Okupacja to przerwanie przepływu władzy i kapitału w określonej przestrzeni i czasie. w jaki sposób okupacja może zostać wzmocniona przez inne formy zakłóceń, takie jak strajki, blokady lub wywłaszczenia?

Okupacja musi się rozprzestrzenić, aby przetrwać. Co by się stało, gdybyśmy mogli przejąć całe miasto, żyjąc bez narzucania państwa czy kapitalizmu?

LISTY MATERIAŁÓW i SCHEMATY

Wejście do budynku

Metoda „ręka nad ręką”. Dwa łomy, najlepiej o długości około metra. Duży młotek. Czasami łapka do gwoździ (mała, płaska wersja łomu) może pomóc otworzyć drzwi w celu włożenia pierwszego większego pręta i podważenia.

Demontaż cylindra zamka. Młotek i duży płaski śrubokręt, aby stworzyć przestrzeń do zaczepienia łomu za cylindrem. Duży łom. Mały śrubokręt do obsługi mechanizmu. Patrz schemat na końcu ostatniej sekcji.

Obrona Marszu

Baner z blachy falistej. 2 kawałki blachy falistej (zwykle 180 na 65 cm). Trzy kawałki drewna 2,5 x 10 cm o długości 180 cm. 4 kawałki drewna 2,5x10 cm o długości 120 cm. 6 dużych uchwytów.

Tarcza z kosza na śmieci. 1 duży kosz na śmieci, przecięty na pół. Karton. 1 pokrywa kosza na śmieci. Lina lub zużyte dętki rowerowe. Nóż do wycięcia otworu w kartonie i koszu na śmieci.

Barykadowanie drzwi

Metoda klasyczna. 2 lub więcej metalowych ścisków na drzwi. Linki do rowerów.

Odważna nowa metoda. Pasy transportowe o długości ponad 3 metrów. Ciężkie meble.

Wejście do budynku

Szlifierka kątowa

Do przecinania zamków, śrub i łańcuchów należy używać szlifierki kątowej. Oczywiście preferowane są modele akumulatorowe. Są niezawodne i wydajne, ale także głośne i czasochłonne.

Nożyce do prętów

Nożyce do cięcia prętów mogą być używane do przecinania kłódek, skrzynek na klucze lub ogrodzeń. Ramiona o długości 45 cm pozwolą na wykonanie większości zadań i dyskretne zmieszczenie w plecaku lub torbie. Niektóre przecinaki do śrub można złożyć do mniejszego rozmiaru.

Łom

Użyj prostszego końca łomu, aby podważyć okna i drzwi (np. w metodzie „ręka nad ręką”). Użyj lekko zaokrąglonej części jako punktu podparcia, dociskając ją do ramy okna lub ościeżnicy drzwi.

Użyj końcówki łomu w kształcie litery U, aby wyjąć cylinder z zasuwy. Użyj krzywej jako punktu podparcia, dociskając ją do drzwi.

Nie podważaj w kierunku twarzy. Używaj ciężaru ciała zamiast siły ramion.

* * *

Jeśli te mniej destrukcyjne metody nie działają, istnieje wiele bardziej brutalnych opcji. Użyj łomu, aby otworzyć okno. Tanie zatrzaski Milgard i zatrzaski w starszych oknach aluminiowych często łatwo pękają, zapewniając dyskretne wejście. Starsze zatrzaski przykręcone do drewnianych ram, okna z podwójnymi zatrzaskami lub okna skrzydłowe otwierane przez obrócenie klamki są trudniejsze do wyważenia – istnieje duże ryzyko rozbicia szyby podczas próby.

W przypadku drzwi drewnianych z niewzmocnionymi cylindrami zamka, cały cylinder można usunąć za pomocą zakrzywionego końca łomu, a mechanizm można obsługiwać płaskim śrubokrętem.

Do otwierania drzwi można użyć pary łomów. Wsuń łom jak najdalej od zamka (na dole lub na górze drzwi). Otwórz drzwi tak bardzo, jak to możliwe, a następnie włóż kolejny łom bliżej zamka. Pracuj w kierunku zamka, za każdym razem odciągając drzwi, aby umożliwić włożenie kolejnego łomu. Gdy dojdziesz do zamka, siła powinna być wystarczająca, żeby zasuwa wyskoczyła z ościeżnicy. Technika ta jest stosowana przez strażaków i przestępców na całym świecie.

Nie dajcie się zwieść pozorom bezpieczeństwa. Często zdarza się, że drogi zamek zostanie zamknięty na tani łańcuch, porządnie zabezpieczona skrytka zostanie przymocowana do słabego ogrodzenia, okno może zostać wyciągnięte, ponieważ zostało nieprawidłowo zainstalowane, otwór wentylacyjny na dachu magazynu może zostać wyciągnięty, aby dać dostęp do otworu wielkości człowieka, okno na drugim piętrze zostanie pozostawione niezablokowane, przestrzeń będzie dostępna z zewnątrz lub drzwiczki dla zwierząt pozwolą ci dostać się do zamków drzwi od zewnątrz. Agresywne wejście nigdy nie jest lepsze od bardziej eleganckich rozwiązań.

Demontaż cylindra zamka

1) Wbij duży płaski śrubokręt w drewno nad obudową cylindra, aby zrobić miejsce na łom.

2) Włóż zakrzywiony koniec łomu w utworzoną przestrzeń i podważ cylinder i jego obudowę. Użyj części łomu oznaczonej gwiazdką (*) jako punktu podparcia o drzwi.

3) Za pomocą małego płaskiego śrubokręta przekręć mechanizm zamka, odblokowując zasuwę.

Obrona Marszu

Baner z blachy falistej

Nałóżcie na siebie dwa kawałki blachy falistej o wymiarach 180 na 65 cm, aby uzyskać całkowity rozmiar około 120 na 180 cm. Przykręćcie pionowe drewniane wsporniki bezpośrednio do metalu, żeby zapobiec wyginaniu. Przymocuj poziome wsporniki do wsporników pionowych. Sześć uchwytów przymocuj jak na ilustracji. Celem tego układu było umożliwienie maksymalnej liczbie osób trzymania osłony przy jednoczesnym byciu przez nią chronioną. Możecie użyć niedrogich elementów mocujących (wkrętów do płyt kartonowo-gipsowych itp.). Wywierćcie otwory pilotażowe w metalu. Namalujcie odpowiedni slogan na powierzchni banera.

Tarcza z kosza na śmieci

Przetnijcie kosz na śmieci (150 – 170 litrów) na pół. Wytnijcie cztery otwory w pojemniku na śmieci, jak na ilustracji. Przewleczcie przez te otwory dwa równoległe odcinki liny, węża lub dętki rowerowej. Ułóżcie karton po wewnętrznej stronie kosza na śmieci, wycinając w nim otwory, przez które przeprowadzisz paski. Na koniec wytnijcie odpowiedni zestaw otworów w pokrywie kosza na śmieci i umieśćcie ją na tekturze. Zwiążcie paski tak, aby utworzyły dwa pionowe uchwyty, przez które użytkownik tarczy przełoży przedramię.

*** Barykadowanie drzwi

Drzwi z popychaczem. Metoda „klasyczna” to uniemożliwienie pchania popychacza, zaciskając na nim taśmę. Przymocujcie zaciski do pobliskiego wspornika konstrukcyjnego za pomocą metalowej linki.

Jeśli między popychaczem a drzwiami istnieje przestrzeń, bardziej odpowiednia może być metoda „nowa odważna”. Zapętl jeden lub więcej kawałków pasa przez przestrzeń między popychaczem a drzwiami. Owiń ten sam kawałek taśmy wokół mebla większego niż drzwi. Zaciśnij pas ciasno, mocniej niż kiedykolwiek wcześniej. Aby zwiększyć wytrzymałość, użyj kilku odcinków pasa (okupacje studenckie) lub łańcucha (75 River).

Drzwi z obrotowymi klamkami. Owiń jeden koniec porządnego zabezpieczenia roweru wokół klamki drzwi. Przywiąż drugi koniec do podpory konstrukcyjnej lub owiń go wokół innej klamki.

Drzwi bez uchwytów. Te są prawie niemożliwe do zabezpieczenia bez uszkodzenia drzwi. Unikaj ich, chyba że otwierają się w stronę okupowanej przestrzeni. Jeśli nie można ich uniknąć, przykręć je lub przybij gwoździami.

Okna. o ile nie są one wykonane z pleksiglasu, najłatwiejszym sposobem na otwarcie okna przez policję jest jego wybicie. Zakryj je sklejką, metalową kratą lub oboma.

SUGEROWANA LEKTURA

• Occupation: a Do-It-Yourself Guide. The Imaginary Committee.

• Pre-Occupied: The Logic of Occupation. The Inoperative Committee.

• The New School Occupation: Perspectives on the Takeover of a Building. Various Authors.

• On Martial Traditions and the Art of Rebellion. Seaweed.

• 20 Theses on the Subversion of the Metropolis. Anonymous.

• The Subversion of Politics. George Kastiaficas.

• Squatter’s Handbook: “Political” Squatting Tips. Homes Not Jails.

• Expedient B&SE: Tactics and Techniques for Bypassing Alarms and Defeating Locks. Paladin Press.

• The Complete Guide to Lockpicking. Loompanics Unlimited.

• A Demonstrator’s Guide to Gas Masks and Goggles. CrimethInc.

• A Demonstrator’s Guide to Understanding Riot Munitions. CrimethInc.

NAJWAŻNIEJSZE SPOTKANIE JEST ZAWSZE NA BARYKADACH.

Alfredo Bonnano