Ruch antyfaszystowski jest bardzo różnorodny, tak naprawdę w tym jednym pojęciu mieści się bardzo dużo osób, poglądów czy środowisk. Ich wspólnym mianownikiem jest sprzeciw wobec faszyzmu. Mamy więc radykalny antyfaszyzm – czyli anarchistów, socjalistów, komunistów i innych wszelkiej maści lewicowców, dla których fizyczna konfrontacja z faszystami jest czymś oczywistym. Mamy liberalny antyfaszyzm – czyli coś, co reprezentują np. Obywatele RP, którzy białymi różami czy blokadami próbują zatrzymać brunatny pochód neofaszystów. Są też prawicowcy, którzy określają się antyfaszystami.
My skupimy się na radykalnym antyfaszyzmie i tym co leży u jego podstaw – czyli antykapitalizmie. Dla anarchistów nie ma antyfaszyzmu bez antykapitalizmu.
Jak to powiedział Buenaventura Durruti:
„Żaden rząd nie walczy z faszyzmem, żeby go zniszczyć. Kiedy burżuazja widzi, że władza wyślizguje jej się z rąk, podnosi faszyzm aby utrzymać swoje przywileje”.
Ponad dekadę temu Maciej Drabiński napisał ciekawy tekst pt. „Faszyzm – ostatnia deska ratunku dla kapitalizmu”. Oczywiście serdecznie zapraszamy do lektury. Owy tekst Drabińskiego tłumaczył między innymi, że faszyzm był „ostatnią deską ratunku dla kapitalizmu, wielkich obszarników i przemysłowców, a także ostatnią zaporą przed rewolucją społeczną”. Co jest to kluczowe w zrozumieniu tego, dlaczego anarchiści – i szeroko pojęta lewica w ogóle- są największymi przeciwnikami faszyzmu.
Antykapitalizm i antyfaszyzm to dwa fundamenty radykalnych ruchów antyfaszystowskich i anarchistycznych. Jako anarchiści identyfikujemy się z klasą robotniczą, dawnym proletariatem, czy jego XXI wiecznym odpowiednikiem czyli prekariatem.
Uważamy, że kapitalizm jest jednym z najgorszych możliwych systemów. To właśnie globalny kapitalizm doprowadził ludzkość na skraj zagłady poprzez katastrofę klimatyczną. Ten temat pozostaje cały czas otwarty, ale czasu jest coraz mniej, aby cokolwiek zmienić i tę katastrofę zatrzymać. A zatrzymać ją może jedynie upadek kapitalizmu i kapitalistycznego sposobu postrzegania świata.
Zazwyczaj kiedy oprócz mówienia o tym czym jest antyfaszyzm, zaczynamy mówić o tym dlaczego jesteśmy antykapitalistami i co to dla nas znaczy, rozpoczyna się liberalny atak wymierzony w naszym kierunku: „nie ma lepszego systemu niż kapitalizm, żyłem w PRL, dlaczego w kapitalizmie ludziom żyje się lepiej niż w socjalizmie”. Każdy z nas musi wysłuchać niezliczoną ilość razy tyrady podobnych idiotyzmów.
Po upadku PRL, polskie społeczeństwo przyjęło w większości narrację prawicowych liberałów pokroju Leszka Balcerowicza i jemu podobnych. To właśnie przez nich jesteśmy w tak tragicznej sytuacji. To oni doprowadzili do upadku zakłady pracy, to oni doprowadzili do masowego rozkradania społecznej własności – która była prywatyzowana za grosze. To dzięki nim Polakom żyje się teraz tak ciężko. Przez to, że lewica w tamtych czasach była bardzo słaba, lewicowa narracja nie przebijała się do społeczeństwa- ludzie uwierzyli w ułudę wolnego rynku.
Jeśli spojrzymy na złotego cielca kapitalistów, czyli USA to chociażby przy okazji nieporadności tego kraju w przypadku pandemii (nie ma tam powszechnej służby zdrowia, nie ma obowiązkowych ubezpieczeń, bo to lewicowe wynalazki) mamy przed oczami kraj, który w niczym nie przypomina światowego hegemona , światowego imperium. Widzimy kraj, który nie potrafi ochronić ani zadbać o zdrowie i życie własnych obywateli. Gdzieś w internecie krążą memy „i kto teraz jest bananową republiką (przy okazji zajść na Kapitolu)” albo „i kto jest teraz krajem III świata (odnośnie wysokiej śmiertelności na Covid-19)”.
Z drugiej strony mamy państwa skandynawskie, które w jakiś sposób syntezują kapitalizm i socjalizm. I tak naprawdę lepiej na tym wychodzą. W takiej Islandii czy Norwegii pensje minimalne są bardzo wysokie. Na Islandii pensja minimalna to równowartość około 10 000zł miesięcznie. Przynależność do związków zawodowych jest w tym kraju obowiązkowa. To przez związki zawodowe załatwiasz tańsze przeloty samolotowe, tańsze bilety na promy, tańsze noclegi w trasie czy tańszy wypoczynek w czasie wakacji. I to związki zawodowe zaciekle walczą w twoim imieniu jeżeli pracodawca Cię oszuka.
Ale kapitalizm jest już takim zagrożeniem dla świata, że nawet liberalne media pokroju Gazety Wyborczej czy zachodnich głównonurtowych mediów widzą potrzebę zmian. I tego, że kapitalizm musi upaść. Czym więc go zastąpić? Najlepiej gdyby społeczeństwo zostało przekształcone w egalitarny sposób, tak by wszyscy byli równi. Zakłady pracy powinny przejść w ręce pracowników, powinna nastąpić decentralizacja i debiurokratyzacja.
Kapitalizm to ciągłe rywalizowanie między sobą poszczególnych jednostek. Prowadzi do tworzenia wielkich, światowych monopoli. Ekonomiczny dyktat w obecnym świecie sprawują wielkie, ponadnarodowe korporacje i koncerny. Kapitalizm prowadzi też do takich patologii jak akumulacja kapitału w bardzo wąskim gronie tzw. światowych elit.
Dla przykładu Elon Musk jest w tej chwili najbogatszym człowiekiem świata ze swoimi 185 miliardami dolarów. A rok temu mieścił się jedynie w pierwszej 50 najbogatszych ludzi. Jego majątek jest niemożliwy do zgromadzenia przez normalnego, zwykłego człowieka. Samo to, że ktoś posiada taką sumę pieniędzy jest nie tylko niewyobrażalne, ale i po prostu chore. Na drugim miejscu najbogatszych ludzi świata znajduje się wcześniejszy lider – Jeff Bezos, twórca Amazona.
Obecnie w USA trwa głosowanie nad założeniem pierwszego związku zawodowego w tym międzynarodowym molochu, a władze Amazona rozsyłają swoim pracownikom listy „dlaczego głosować na NIE” .
Samo pojęcie „walki klas” utworzył François Guizot. Był to urodzony w 1787 roku francuski historyk, polityk, pisarz, a w latach 1847-1848 premier Francji. To pojęcie mówi nam o problemach i starciach w społeczeństwie. O tym, że w kapitalizmie cały czas trwa walka rywalizujących ze sobą klas społecznych.
Walka klas zakorzeniona jest głęboko zarówno w marksizmie jak i anarchizmie. Obecnie, w społeczeństwach zachodnich najniższą klasą społeczną jest prekariat, czyli klasa, która zastąpiła proletariat. Prekariat to klasa tworzona przez osoby zatrudniane w ramach „elastycznych form zatrudnienia”, czyli utrzymujących się z pracy najemnej. Sprawa dotyczy milionów osób zatrudnionych, chociażby w Polsce na umowach śmieciowych – czyli umowach o dzieło czy umowach zlecenie, które obchodzą kodeks pracy.
Jako osoby wrażliwe społecznie i świadome zagrożenia, musimy działać. Liberalne obietnice utoną pośród łapówek i potajemnych układów. Politycy w pierwszej kolejności będą dbać o swoje interesy, a nie o najbiedniejszych. Zastanów się dlaczego to my pomagamy bezdomnym na Food Not Bombs czy uprawiamy antyfaszyzm uliczny, a nie partie określające się jako lewicowe? Głupio robić sobie zdjęcia z osobą, za biedę której się odpowiada. Bo nie oszukujmy się, kapitał potrzebuje osób bezdomnych, by móc straszyć klasę robotniczą, że może być jeszcze gorzej.
Poniżej prezentujemy parę porad, co można zrobić:
zakładajcie albo wstępujcie do wolnych i oddolnych związków zawodowych (najlepiej anarchosyndykalistycznych albo takich które do anarchosyndykalizmu się odwołują – jak Związek Syndykalistów Polski czy Inicjatywa Pracownicza). Związki zawodowe i to, żeby były one powszechne jest bardzo ważne w naszej klasowej walce. IP, ZSP czy OPZZ niejednokrotnie wspierały różne antyfaszystowskie wydarzenia w naszym kraju - chociażby antyfaszystowskie demonstracje 11 listopada;
dbajcie o uliczną propagandę. Rozlepiajcie wlepki, klejcie plakaty, róbcie graffiti oraz roznoście materiały propagandowe;
nie dawajcie się oszukiwać pracodawcom. Jeśli takie coś ma miejsce nagłaśniajcie problem – pomoc otrzymacie zawsze od wymienionych wcześniej związków zawodowych, nie zaszkodzi też zgłoszenie sprawy do Państwowej Inspekcji Pracy;
dbajcie o klimat, tylko tak możemy oddalić perspektywę zagłady klimatycznej;
Nigdy się nie poddawajcie, bo Walka Klas trwa, a solidarność jest naszą bronią!