Insurekcja

Znaczna część ruchu anarchistycznego podziela stanowiska insurekcyjne, ale są to stanowiska jedynie teoretycznie. Uważamy, że jest możliwy nowy sposób spojrzenia na insurekcję.

Poza kilkoma niezbyt znaczącymi odłamami, międzynarodowy ruch anarchistyczny podziela stanowiska teoretyczne o charakterze rewolucyjnym. Liberalno-demokratyczna nisza, choć istotna jako możliwa linia inwolucji, pozostaje na marginesach.

Z kolei niemal wszystkie rewolucyjne anarchistyczne stanowiska — z różnymi niuansami — postrzegają insurekcję jako niezbędny etap w drodze do rewolucji.

Lecz ta insurekcja jest postrzegana jako masowy bunt wywołany przez pewne siły społeczno-ekonomiczne, które ją inicjują. Rolą ruchu anarchistycznego jest ograniczenie się do rozumienia tych warunków oraz sprzeczności ekonomicznych i społecznych, aby uczynić je bardziej zrozumiałymi dla mas. Zasadniczo jest to rola propagandy i kontrinformacji.

Często nawet anarchistyczne towarzyszki, które widzą potrzebę brutalnego powstania przeciwko strukturom ucisku bez półśrodków, ograniczają się do tej części analizy i nie czują się zobowiązane, by pójść dalej. Masy — powiadają — muszą wszystko zrobić same. Wszystko inne byłoby autorytarnym działaniem ze strony konkretnej anarchistycznej organizacji i mogłoby okazać się katastrofalne.

Ta idea insurekcji mogłaby się wydawać logiczna, gdyby prawie cały ruch anarchistyczny znajdował się na stanowiskach syntezy, tj. w wymiarze dużych (lub nie aż tak dużych) organizacji ilościowych. Za pomocą instrumentu organizacji syndykalistycznej planowano skierować całość walk społecznych i ekonomicznych do sytuacji oczekiwania na moment wybuchu rewolucji.

Naszym zdaniem istnieje inny sposób wyobrażania sobie walki rewolucyjnej w ujęciu insurekcyjnym.

Uważamy, że anarchistyczna organizacja, dopóki pozostaje nieformalna, może przyczynić się do tworzenia autonomicznych baz, które jako masowe struktury mogą przeprowadzać ataki na struktury społeczne, ekonomiczne i militarne represji. Te ataki, nawet jeśli są ograniczone, posiadają wszystkie metodologiczne cechy i praktyki zjawisk insurekcyjnych, gdy nie są pozostawione na pastwę ślepych sił konfliktu społecznego i ekonomicznego, ale są włączone w anarchistyczną projekcję opartą na zasadach autonomii, akcji bezpośredniej, ciągłego ataku i odmowy kompromisów.

W jednym słowie, jest to koncepcja insurekcyjna, którą zapraszamy wszystkie zainteresowane towarzyszki do oceny krytycznej, analizy i debaty.